just call it a night.

It was a weekday evening.

Around 11pm I was in junction.

I crossed the road at sumakay ng FX going to Ayala.

I told kuya manong na sa Boni ako bababa.

then he told me na ndi siya daraan ng Boni instead Edsa.

dun raw ako bababa to ride a bus going to Boni mlapit na raw un dun.

I'm not familiar sa mga places kasi lalo na pag gantong commute.

Since nasanay ako na laging mrt/lrt.

So aun I ended up trusting him. bahala na. :)

Ang sarap pala magbyahe ng gabi na kahit midnight na ang dami pa ring sasakyan tapos wala pang traffic unlike sa Antipolo kapag gantong oras na wala na msyadong masakyan ang hirap umuwi ng late . kakaasarrr. LOL.

After a 3ominute ride he then told me na Edsa na and I have to walk until mkarating ako dun sa highway wherein me mga Bus na.

So bumaba na ko ng fx at naglakad.

Imagine mgisa lang akong nglalakad sa kalye ng midnight at binabaybay ang EDSA ng naka-shorts..

I reached the highway . Going to right are bus na papuntang Cubao at Monumento

while sa kabila kapag tumawid ako Bus going to Ayala and Buendia.

Naconfused tuloy ako. Sh*t. Parang nghehesitate ako sumakay ng Bus baka mamali ako at san ako makarating.

Thanked God. I saw a gasoline station. Caltex.

I went there. Pumasok sa convenience store. and look what I've saw.

TWO MALE standing and kissing. hindi lang smack ah .french pa.

one is a foreigner and the other one is a Filipino.

napa-OW na lang ako. COOL. :)

And there, I asked two gasoline boylets.

kung paano papuntang Boni and they told me sakay lang ako ng kahit anong Bus at dadaan yun ng Boni. the landmark is Robinson's Pioneer. Tama si Manong fx driver :)

Actually, I know naman talaga how to go in Boni Ave. but the thing is kapag naka-mrt ako pero pag gantong byahe byahe na. hindi hehe :)) nakakalito pa.

So aun, I rode a bus at tamang observe lang sa paligid.

ASTIG. 12mn ang dami pa ring bus at sasakyan.

how I wish sa Metro Manila na lang kami nakatira .LOL.

aun mejo natraffic ng konti

at napahinto sa tapat ng SOGO.

And there, I saw a couple na lumabas at mgkaholding hands. Siguro nag-tong-its sila sa loob o kaya naglaro ng inbetween. at inantok na sila kaya naisipan na nilang magout at sa bahay na lang matulog. Maaari.

Anyway, bumaba na ako ng Boni. Nag akyat baba sa stairs until I reached the

GA Sky Suites Tower. I texted my friend na bumaba na.

And ayun I saw them..We headed up sa 11th flr. ng condo unit.

Ang saya . tambay with friends :) .

tamang foodtrip. nagbyahe ng malayo para makitulog. Palaboy eh.

anyway we were five girls.

And all of them are 20+ na

one is 28, then 26, then 22 at 24 y.o ata yung isa.

While ako 18 :) and all of them are working na except for one.

Well actually I'm having a good time making friends with those who are older than I am.

Ang dami ko ng friends na mas matatanda sakin around 30+ i think may clique kasi kami..

Cool eh. Ang dami na nilang experience sa buhay and I'm learning alot from them.

I don't call them ate na nga eh. Ayaw nila eh. Parang feeling ko tuloy mga kaedad ko lang sila. Kasi ang cool lang na ung things na kaya nilang gawin kaya ko rin. hehe. :) and they were like sisters to me.

Kasi 16yo pa lang talaga ko, wniwish ko na na sana 20+ na ko para nagagawa ko na yung mga things na gusto kong gawin without asking for my parents permission at tapos independent na.

Parang feeling ko tuloy ang sarap magkaroon ng work .

You have your own money and hindi ka na "pabigat" sa parents mo.

huhu 2012 pa ko mkkgrad then review pa for NLE then volunteer for experience.

Ang tagal pa. I can't wait. ;))

So there, just call it a night.

So I'll continue.

As I entered the Mrt train. Sobrang dami ng tao as in siksikan unlike sa lrt2 right? makakaupo ka pa eh, sa mrt sobrang parang sardinas. na kahit ang laki kong babae binabalya balya at tinutulak tulak lang ako na parang bola ng mga pmapasok. WTF.

Anyway,

I was wearing my school uniform that day. Biglaang lakad kasi.

Eh I remembered, bagong kabit lang yung retainer ko.. (konek ng uniform sa retainer? LOL)

hindi ko pa masyadong mapronounce ang kahit anung words na may

"S" at "CH" nabubulol pa ko as in.

Eh next station Shaw Blvd na eh dun ako bababa.

eh diba nga sobrang sardinas kami sa loob ng mrt train as in wla na tlagang space. (that was 4pm na already.)

So I need to say, EXCUSE ME PO ..

kung hindi baka isipin bastos ako o kaya

baka lumagpas ako hindi ako mkalabas at umabot ako ng Boni station WTF.

So while still inside, I kept on practicing sa sarili ko,

saying excuse me, excuse me, excuse me..

hahah kakaasar bulul.

Tenen .. biglang

ngsalita na ang operator ng tren

"Shaw boulevard station, Shaw blvd station please blah blah blah ..."

Bababa na ako..

ohmaygash kelangan mklabas ako..

so ang sinabi ko na lang para playing safe :)

"sssssssss po, sssssssss po" .. XD .

ngmurmur na lang ako.

As I was falling in line for buying a ticket in the Mrt station, specifically Cubao station, I saw this lady, she was standing there while repeating these lines..

“GoodAfternoon po. Donation lang po para sa redcross.”

Maraming beses na akong sumakay ng mrt at lagi silang andun and yet ngayon ko lang sila napansin.

I saw the lady’s face. tagaktak siya ng pawis and nakatayo lang siya I don’t know kung ilang hours na at anong malay ko pa kung hindi pa siya kumakain.

While ako. Napaka impatient na kasi ang haba ng pila sobrang init pinapaypayan ang sarili ko dahil tagaktak na rin ako ng pawis. At hindi na maipinta ang mukha ko.

Dahil ayokong naiinitan. Sino ba namang my gusto tama?

Pero still ang babaeng ito walang bahid irita or pagsusungit pa rin ang mukha. She still tend to smile to every person na nakapila just to ask for a little amount of money.

But hell yeah, but why am I saying this? do I care? what if I do? So what? right?

Maybe it doesn’t make sense to others but for me it does.

Imagine, they were standing there for hours repeating their lines over and over again. Nagaantay na may pumansin sa kanila at maghulog na kaunting barya sa bawat taong bumibili ng ticket sa mrt. And kung tutuusin, hindi pa nga sa kanila mapupunta yun eh. Dahil sa RedCross yun. Anung malay ko kung volunteer pa sila.

but then what do they get? Nothing. Just nothing.

Deadma. Kibber. Hindi sila napapansin. Kung meron man iilan lang.

Well, kasama ko dati sa mga hindi pumapansin sa kanila. Yung sukli ko from buying the ticket imbes na ihulog ko sa lata nila. bnubulsa ko pa. Pambibili ko ng mentos or maxx. Fcuk. I realized that I was a selfish cow.

Pero that day. I was strucked sa mga bagay na naobserbahan ko..

Napakaswerte ko (natin), I’m not in their place na tumatayo ng ilang hours tinitiis ang gutom, uhaw, pawis, at pagod para lang sa kaunting barya na hindi rin naman sila ang magbebenefit.

At ako eto, Ang tangi ko lang gagawin upang makatulong ay maghulog ng barya. Kaunting barya na maaring makapagsalba ng buhay ng iba. Hindi pa ntin magawa.

And there. A smile formed in my face.

Kaya nung turn ko na..

As I dropped the coins into that can. I felt at ease. Hindi nasayang ang pagngiti ni ate at ang kanyang laway sa pagsasalita.

And the thought na nakatulong pa ko sa mga nangagailangan.

Ang sarap pakinggan ng

*maraming salamat po*

simpleng salita.

simpleng bagay.

pero kapag tinamaan ka.

Ang laking bagay. Tagos puso.

Magaan sa pakiramdam ;)

Uh, let's start this.

I love to blog seriously.

This is the 4th time I guess, that I created a blog though

I cancelled the others and ang ginagamit ko na lang talaga

is yung sa tumblr ko

and eto.

Actually naadik ako sa blog ngaun after school I spend hours in front of my computer blogging. and editing pictures making it into a typography by using my adobe photoshop. And then ipopost ko sa tumblr blog ko.

That’s my routine.

I love blogging kasi. this is where I express everything inside me..

Kaya nga when I found out that we will gonna make our own blogs. Naexcite ako kasi panibagong readers ;) mga classmates ko na mismo :))